vanillazer

       “ ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเลอะ ” ถึงปากจะว่าอย่างนั้น แต่ตากลับจ้องก้อนเค้กไม่วาง ผมเลยอ้อนอีก อ้อนอีก เดี๋ยวก็ใจอ่อนเอง        “ น๊า นะครับ ” ได้ผล นิ้วขาวป้อมจิ้มลงไปปาดเอาครีมบนหน้าเค้กขึ้นมา ยื่นมาหาผมช้าๆ ผมอ้าปากรับ จงใจแกล้งตวัดลิ้นเลีย ตั้งแต่ปลายนิ้วลงไปจนสุด แล้วก็ค่อยๆครอบปากดูดกินครีมเชื่องช้า จนเจ้าตัวชักมือหนี        “ หึหึ หวานจัง งั้นพี่ขอป้อนคริสบ้างนะ ” ผมจุ่มนิ้วลงไปบนหน้าเค้กบ้าง เป้าหมายคือริมฝีปากชมพูอวบอิ่ม ลิ้นเล็กแลบออกมาแตะๆเลียๆเล็กน้อย ก่อนที่จะอมนิ้วผมเข้าไป … ทั้งนิ้ว        เชี่ย !!!        ผมได้แต่สบถเบาๆในใจ ไม่ไหว ในหัวผมกำลังจินตนาการเป็นอย่างอื่น และอย่างอื่นที่ว่า มันก็กำลังแข็งขืนขึ้นมา ผมไม่กินเค้กแล้วได้มั้ย ขอกินคนทำเค้กเลย        ไวเท่าความคิด ผมชักนิ้วออกจากปากแล้วแทนที่ด้วยจูบ อีกฝ่ายดูตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ต่อต้าน ผมเลยจูบลึกลงเรื่อยๆ เอาแต่ใจมากขึ้นเรื่อยๆ ส่งลิ้นเข้าไปหยอกเย้ากับลิ้นอีกฝ่ายเล่น หวานเหลือเกิน นุ่มนวลเหลือเกิน อาจดูเว่อร์ไปนิดหากผมจะบอกว่ารสปากของคริสหวานกว่าเค้กอีก แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ        “ อื

       ผมลืมตาขึ้น เมื่อรู้สึกว่าคนที่ล้มตัวลงคลอเคลียเมื่อครู่กำลังมุดหายเข้าไปในผ้าห่ม...        กำลังเพลินเลยหยุดทำไมเนี่ย        ไม่ทันได้สงสัยนาน กางเกงนอนเอวยานของผมก็ถูกรูดลง นี่กะจะลักหลับกันหรอ ผมแกล้งทำเป็นหลับต่อ ไม่รู้ไม่ชี้ อยากรู้ว่าพี่มันจะทำยังไงบ้าง        ขาผมถูกจับแยกออกจากกัน ตามด้วยร่างของพี่มันที่เข้ามาอยู่แทนที่ ฝ่ามืออุ่นกอบกุมน้องชายของผมให้ตั้งขึ้น รูดรั้ง เชื่องช้า ผมยังคงนอนนิ่งสงวนท่าที ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แต่ว่าน้องชายของผมเนี่ยสิไม่ให้ความร่วมมือเลย มันค่อยๆแข็งตัวขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนอีกฝ่ายได้ใจ เร่งจังหวะให้ไวขึ้น        “ อื้อ พี่สิง พอก่อน ” ผมร้องห้ามเมื่อทนแรงปลุกปั่นไม่ไหว ยังไงพี่มันก็คงรู้แล้วล่ะว่าผมไม่ได้หลับแน่ๆ        แต่ยิ่งบอกให้พอก็เหมือนยิ่งขอให้ทำ...        มือเรียวกำน้องชายผมแน่น รูดขึ้นรูดลงอย่างหนัก จนจากที่แค่เริ่มแข็งกลายเป็นแข็งเต็มมือ   แข็งจนผมรู้สึกปวด พยายามจับมืออีกฝ่ายออกแต่ก็ไม่เป็นผล เลย        “ พอแล้ว พี่สิอื้อออ ” สะโพกผมยกขึ้นอัตโนมัติ บิดเร้าไปมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายใช้ลิ้น ใช่   ถึงจะแ