ความจริงของคู่จิ้น "อะไรก็ยอม"
“ เมื่อเช้าใครบอกว่างูพี่ตัวผอมๆ ฮึ ” รู้สึกเลยว่าตัวเองเสียงสั่น ลมหายใจถี่กระชั้น “ รู้ดีจังนะ ” ผมจับมือคนตัวขาวที่ตอนนี้เริ่มแต่งแต้มไปด้วยสีแดงมาจับเป้า จับมือเค้าคลำหางูที่กำลังขยาย “ แบบนี้ยังผอมอยู่มั๊ย ” คนฟังไม่ตอบ รูดกางเกงผมลง จับงูด้วยมือเปล่า ทั้งลูบหัว รูดตัว เชื่องช้า ผมสูดปากตามจังหวะการเคลื่อนไหว “ ไม่กลัวงูกัดรึไง หืม ” โยกตัวสู้กับมือขาว “ หึ คริสจะรีดพิษงูให้ดู ” เจ้าตัวตอบ ยกยิ้มท้าทาย “ ได้ แต่ระวังมันพ่นพิษใส่นะ ” ผมปลดกางเกงยีนส์อีกฝ่ายทุลักทุเล สุดท้ายก็เหวี่ยงทิ้งไปพร้อมกับชั้นใน ยกขาขาวขึ้นตั้งชัน จับแยกออกจากกัน จ่อส่วนหัวไว้กับทางเข้า “ ไม่กลัว ” คนจะรีดพิษยกแขนมาคล้องคอผมไว้ รั้งลงไปใกล้ ยิ้มยั่ว “ งั้นก็มาเป็นเมียงูซะดีๆ ” ผมพรากรอยยิ้มนั้นมาเป็นของตัวเองทันที “ อื้ออออ ” จูบคนปากดีเชื่องช้า ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง รสปากนี้ก็ยังหวาน หวานเหลือเกินสำหรับผม ไล่เลาะฉกชิมไปทั่วทั้งโพรงปาก กวาดต้อนเกี่ยวพันเอาลิ้นหวานๆมาดูดดึงอย่างหิวกระหาย หากกลืนลงไปได้ผมคงทำ